Medytacja jest często przedstawiana, a nawet reklamowana, jako sposób na lepsze życie. “Lepsze”, czyli zdrowsze, spokojniejsze; jako antidotum na cierpienie, a deklaracja “ja medytuję” ma być gwarantem, że jesteśmy zrównoważeni i godni zaufania.

Już nie raz pisałem, że nie ma czegoś takiego jak “ta medytacja”. Jest ona zjawiskiem bardzo rozległym, różnie pojmowanym i również różnie praktykowanym w poszczególnych środowiskach, np. tradycyjne zazen, czyli medytacja zen, kompletnie różni się od tzw. medytacji prowadzonej. I nie chodzi tutaj tylko o przebieg czy technikę medytacji, ale o sedno, esencję tej praktyki.