Top

Biografia

Willigis Jäger

Willigis Jäger (7.03.1925-20.03.2020)

Urodził się w roku 1925 w Hösbach (Aschaffenburg). Zaraz po II wojnie światowej wstąpił do opactwa Benedyktynów w Münsterschwarzach, a w roku 1948 rozpoczął studia na wydziale filozofii i teologii. W roku 1952, po otrzymaniu święceń kapłańskich, rozpoczął pracę jako prefekt oraz nauczyciel w internacie oraz gimnazjum należącym do opactwa.

 

W roku 1960 został referentem ds. misji i rozwoju w Związku Niemieckiej Młodzieży Katolickiej oraz współzałożycielem ekumenicznej organizacji Aktion Missio. Zawiodła go ona do wielu krajów trzeciego świata, w tym też do Azji i Japonii.

 

Spotkanie z Hugo E. Lasalle i Yamada Ko-Un Roshi, którego uczniem Willigis został od roku 1972, stało się początkiem jego drogi zen. Podczas sześcioletniego pobytu w Japonii Willigis rozpoczął wieloletnią, intensywną praktykę zen pod kierunkiem Yamada Ko-Un Roshi. W roku 1980 uzyskał zgodę na nauczanie zen.

 

W 1983 roku założył w byłym internacie opactwa Münsterschwarzach we Würzburgu swoje pierwsze centrum zen i kontemplacji – Dom św. Benedykta. W roku 1990 z jego inicjatywy został powołany do życia ekumeniczny zespół modlitwy kontemplacyjnej, z którego rozwinęła się z czasem Szkoła Kontemplacji w Wurzburgu.

 

W 1996 roku Willigis otrzymał od następcy Yamada Roshi, Kuboty Roshi, Inka- Shomei. Było to potwierdzeniem zostania Mistrzem Zen oraz osiemdziesiątym siódmym potomkiem Buddy Shakyamuni.

 

W roku 2000 rzymska Kongregacja Nauki i Wiary pod kierunkiem kardynała Josefa Ratzingera rozpoczęła spór z naukami Willigisa Jägera, zarzucając mu, że stawia on osobiste doświadczenie duchowe ponad dogmatyczne prawdy i zasady kształtujące wiarę. W związku z tym w 2002 roku otrzymał z rąk Kongregacji zakaz publicznego przemawiania i pisania, którego nie przestrzegał z powodu posiadania szerokiego grona uczniów. Zawieszenie w czynnościach kapłańskich i wspólnoty klasztornej, do której Willigis Jäger nadal przynależał, nastąpiło za porozumieniem obu stron.

 

W 2003 dzięki wsparciu ze strony przedsiębiorczyni Gertraud Gruber możliwe stało się utworzenie w Holzkirchen nowego centrum zen i kontemplacji Benediktushof. Od tego czasu Centrum Medytacji i Uważności Benediktushof w Holzkirchen jest miejscem praktyki zen, kontemplacji chrześcijańskiej oraz warsztatów rozwoju osobistego, w których uczestniczy rocznie około 15 tysięcy osób.

 

Benediktushof.

 

W 2006 roku Willigis Jäger założył wspólnie z przyjaciółmi fundację “Mądrość Wschodu i Zachodu Fundacja Willigisa Jägera” ( West-östliche Weisheit Willigis Jäger Stiftung) z siedzibą w Benediktushof. Siostrzane fundacje zostały założone także w Hiszpanii oraz w Polsce, jako kontynuacja myśli i intencji przyświecającej Willigisowi i jego przyjaciołom.

 

W czerwcu 2009 roku Willigis założył świecką, poza wyznaniową linię zen „Pusta Chmura”. Jej założycielowi oraz jego uczniom przyświecał konkretny cel: towarzyszenie współczesnemu człowiekowi kultury zachodniej w jego złożonej sytuacji życiowej. Nowa linia zen, której ojczyzną jest Benediktushof w Holzkirchen, ma za zadanie dotrzeć do ludzi żyjących w XXI wieku, pokazać im drogę ku osobistemu rozwojowi i uświadomieniu sobie odpowiedzialności za świat.

 

Willigis Jager we Wrocławiu na otwarciu polskiej Fundacji w roku 2011

 

W tym samym roku Willigis otrzymał również Dharmę od wielkiego mistrza Chan Jing Hui w klasztorze Bailin oraz potwierdzenie bycia Mistrzem Chan oraz czterdziestym piątym następcą Lin Chi.

 

W 2010 roku Willigis przekazał Inka swoim następcom: Doris Zölls oraz Alexandrowi Poraj -Żakiejowi uznając ich tym samym czterdziestymi szóstymi następcami Lin Chi (Rinzai). Równocześnie ustanowił ich swoimi następcami w stworzonej przez siebie linii zen „Pusta Chmura”.

 

Willigis Jäger odszedł w spokoju w wieku 95 lat  20 marca 2020 roku w Benediktushoff w gronie najbliższych mu osób. Został pochowany zgodnie z życzeniem swoim i współbraci w opactwie Münsterschwarzach koło Würzburga.

 

Strona dedykowana pamięci Willigisa. Tutaj można podzielić swoimi wspomnieniami i w symboliczny sposób pożegnać Mistrza -> tutaj